RSI-belevenis:
Ik heb nu al ruim 4,5 jaar rsi. Het begon met nekklachten na een dag werk achter de computer. Druk op het werk, geen pauzes nemen en geen nee tegen taken erbij zeggen. De huisarts en Arbo arts zeiden allebei dat het rsi was, maar daar bleef het eigenlijk bij. Een jaar fysio gehad, massage van de schouders, maar hielp eigenlijk niet en ben dus gestopt. Het verhaal is eigenlijk; je moet alles zelf uitzoeken en ben toen lid geworden van de rsi patientenvereniging; wat een herkenning zeg! Het gaat nu nog steeds op en neer met de klachten. Heb een overplaatsing binnen mijn bedrijf gekregen en meer vrijheid in taken indelen, maar toch... stress en frustraties op het werk doen de klachten weer vaak oplaaien. En dan het niet meer alles kunnen, is zo lastig, want je wilt anderen niet steeds dingen vragen om voor je te doen. Ik ga nu binnenkort starten met een programma "verder met pijn". dit is een multidisciplinaire aanpak. Een combinatie van fysio op rsi gericht, ergotherapie en gesprekken met een psycholoog. Want ... door al die jaren heen, ben ik er wel achter dat de klachten ook heel veel te maken hebben met hoe ik met dingen omga of er tegenaan kijk. Dan zijn de nekklachten, hoofdpijn, pijn in bovenarmen en polsen veel en veel erger! Omgaan met je beperkingen is dus eigenlijk vallen en opstaan en weer doorgaan. Op die manier moet je het zelf meestal maar uitvogelen. Mijn vraag is alleen; als je de "zgn. regels" om rsi aan te pakken hebt uitgevoerd (werkplek aanpassen, minder werken, meer bewegen zoals wandelen, fietsen en zwemmen en de werktaken zoveel mogelijk afwisseld)... Waarom worden je klachten dan niet minder? Dat vind ik nog het meest frustrerend.
Ik hoop dat het "verder met pijn " programma me verder zal helpen.
groeten van Jeanette en veel sterkte voor iedereen die met dezelfde klachten/vragen worsteld. |
Reactie's:
De reactie van Karin Berghuis op 24 juli 2006:
Hallo Jeanette,
Toevallig kwam ik bij jou verhaal terecht. En ik voel me gedrongen te reageren. Zelf heb ik ruim 2 jaar met klachten gelopen. Het werd van kwaad tot erger. Maar sinds kort ben ik heel erg vooruit gegaan!
Op www.triggerpointboek.nl kwam ik verhalen tegen die bij mijn klachten pasten. Ik heb het boek besteld en ben begonnen mezelf te masseren. Ben ook nog een 3-tal keer bij een sportmasseuse geweest die ervaring had met deze therapie en die heeft me een goed op weg geholpen.
Mijn advies is dus: zit niet bij de pakken neer, er is hoop op betere tijden! Verdiep je hier eens in en probeer het uit. Je wordt er zeker weten niet slechter van.
Mijn ervaring is dat ik in een aantal weken heel erg opknapte. Ik was heel down geweest, maar toen ik verbetering voelde, knapte mijn geestelijke toestand ook weer snel op. Alle maatregelen die je kunt nemen om overbelasting tegen te gaan moet je natuurlijk nemen. Maar die dingen helpen je niet van je klachten af. In mijn geval de triggerpoint therapie wel. Ik ben er heel erg van overtuigd dat deze therapie heel veel mensen zal helpen. En het mooie is dat je het zelf kunt doen. En je leert de pijn die je hebt te begrijpen en leert ook wat je kunt doen om het positief te beinvloeden.
Ik hoop dat je wat kunt met mijn verhaal,
Groet,
Karin |
